Wprowadzenie i cel: Konfrontacja prawa do nauki studentów nauk medycznych z prawem do poszanowania intymności i godności stanowi zarówno zauważalny, jak i aktualny problem prawa medycznego. Wydaje się, że dość powszechny problem praktyczny powinien być właściwie uregulowany, poprzez m.in. opisanie klarownych gwarancji dotyczących poszanowania prywatności należnych pacjentowi na każdym etapie udzielania świadczenia zdrowotnego. Niestety treść aktualnych raportów Najwyższej Izby Kontroli [1] potwierdza problem nieprzestrzegania w zadowalającym stopniu prawa pacjentów do poszanowania intymności i godności. Należy zasygnalizować na wstępie podjętych rozważań, że w polskim systemie prawnym brakuje jednoznacznych regulacji. Analizując problem zderzenia prawa do poszanowania intymności i godności z prawem do kształcenia studentów nauk medycznych należy zadać pytanie, któremu z wymienionych praw należy przyznać pierwszeństwo? Cel artykułu polega na nakreśleniu relacji pomiędzy tymi prawami, w tym także przybliżeniu stanowisk wyrażanych w literaturze, poddanie ich krytycznej ocenie, a w konsekwencji wskazanie ustawy nadrzędnej i prawa. Skrócony opis stanu wiedzy: Analiza dostępnych źródeł prowadzi do wniosku, że przedstawiciele doktryny badają problem dość rzadko, na ogół pobieżnie na marginesie rozważań dotyczących prawa pacjenta do poszanowania intymności i godności. Autorzy co do zasady opowiadają się za prymatem prawa do poszanowania intymności i godności, lecz konstatacja na ogół nie spotyka się z pogłębioną refleksją naukową. Z kolei w orzecznictwie w ogóle nie podejmuje się rozważań prowadzących do wskazania prymatu jednego z praw. Odpowiedzi nie dostarcza również lektura ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta. Streszczenie: Zdaniem autora systemowa analiza unormowań poświęconych tematyce oświadczeń składanych przez pacjenta legalizujących udzielenie świadczenia zdrowotnego, a także istota prawa do kształcenia studentów nauk medycznych prowadzi do wniosku, że pacjent może sprzeciwić się w trakcie udzielania świadczenia zdrowotnego obecności kogokolwiek, kto nie wchodziłby w skład niezbędnego personelu medycznego.