Wprowadzenie i cel: Izolatorium stanowią zamknięty zakład leczniczy z przeznaczeniem tylko dla chorych z jednym typem zakażenia z występujących w dużej liczbie zakażeń chorób zakaźnych. Izolatoria powstają najczęściej podczas epidemii lub pandemii, zwykle w związku z deficytem miejsc w szpitalach, w szczególności zakaźnych. Celem pracy było przedstawienie na przykładzie CSK MSWiA wzorcowego modelu izolatorium zorganizowanego w Polsce w dobie pandemii COVID-19. Materiał i metody: Analizę organizacji izolatorów przeprowadzono na grupie 74 pacjentów w wieku 20-26 lat z COVID-19 o przebiegu bezobjawowym lub skąpoobjawowym przebywających w Izolatrorium CSK MSWiA w okresie 10.04.2020 – 8.05.2020, nie wymagających leczenia w warunkach szpitalnych. U każdego pacjenta wykonano RT-PCR w kierunku zakażenia Sars-CoV-2 przed skierowaniem do Izolatorium oraz conajmniej dwukrotnie przed wypisaniem z placówki. Poddano analizie przebieg zakażenia, stworzono model opieki nad pacjentem oraz przeanalizowano koszty opieki nad chorym. Wyniki: Szpital poniósł koszty organizacyjne: infrastrukturalne, opieki nad pacjentem i osobami towarzyszącymi, wywóz nieczystości, koszty zaopatrzenia medycznego (leki, sprzęt), koszty osobowe pracowników izolatorium Analiza poniesionych przez Szpital kosztów wykazała znaczącą stratę. Koszty generowane w trakcie funkcjonowania Izolatorium przewyższały o 45% finansowanie uzyskane od NFZ. W sposób zasadniczy na rachunek ekonomiczny przedsięwzięcia wpłynęły koszty dzierżawy dodatkowych pomieszczeń (67% przychodów z finansowania NFZ). Wnioski: Stworzenie izolatorium na czas pandemii jest słusznym i trafnym działaniem wspierającym działnia epidemiczne. Izolatoria tworzone i prowadzone przez podmioty lecznicze muszą mieć określone stabilne finansowanie ze środków publicznych. W przypadku niedostatecznego finansowania przez płatnika publicznego nie będzie zainteresowania tworzeniem i prowadzeniem tego typu działalności, co może spowodować poważny problem w w przypadku kolejnych fal zakażeń.