Wprowadzenie i cel: Ślinianki można podzielić na główne i mniejsze. Niniejszy artykuł koncentruje się na głównych gruczołach ślinowych, którymi są trzy sparowane gruczoły ślinowe, w tym ślinianka przyuszna, podżuchwowa i podjęzykowa. Najczęstsze zmiany w gruczołach ślinowych napotykane przez radiologów to zapalenie (sialadenitis), kamienie przewodowe (sialolithiasis) i poszerzenie przewodów (sialectasis). Celem niniejszego artykułu jest krótkie podsumowanie opcji diagnostyki obrazowej gruczołów ślinowych, tak aby postępowanie z pacjentem było odpowiednie i ustrukturyzowane. Skrócony opis stanu wiedzy: Zagadnienie to jest z pewnością znane w wybranych specjalnościach, ale powinno być również rozpowszechniane wśród wszystkich specjalności medycznych i traktowane interdyscyplinarnie. Streszczenie: Nowotwory łagodne najczęściej dotykają ślinianki przyusznej, a 50% z nich ślinianki podżuchwowej. Zgodnie z zasadą, że im mniejszy gruczoł, tym większe ryzyko złośliwości - zmiany nowotworowe w śliniance podjęzykowej i małych gruczołach ślinowych są zazwyczaj złośliwe. Należy pamiętać, że w błonie śluzowej jamy ustnej i gardła znajdują się tysiące małych gruczołów ślinowych. Ocena diagnostyczna zmian guzkowych ślinianek opiera się na kryteriach radiologicznych i klinicznych, a najlepszym i najbardziej dostępnym sposobem postawienia diagnozy jest badanie FNAC lub CNB wsparte planowaniem ultrasonograficznym. Oprócz ugruntowanej roli USG, w wątpliwych przypadkach może być konieczne wykonanie przekrojowych badań obrazowych w celu uzyskania dokładniejszej diagnozy pod względem lokalizacji, wielkości, topografii zmiany i potencjalnego naciekania naczyń lub nerwów, co umożliwi wybór najbardziej odpowiedniego leczenia chirurgicznego [4].